Ai ka ironizuar duke thënë se kjo është ndër ‘sukseset’ më madhore të qeverisjes së Kurtit.
“Shkëlqimi dhe Rënia e Shokut Kurti: Si u ngrit me protesta studentore dhe po bie me censurë mediatike. Urime të përzemërta Albin Kurtit për një nga “sukseset” më madhore të qeverisjes së tij: Kosova ka rënë 24 vende në Indeksin Botëror të Lirisë së Shtypit, duke u renditur në pozitën më të ulët në një dekadë – vendi i 99-të, afër Mozambikut, Angolës dhe Mongolisë…”, ka shkruar Nurellari.
Postimi i plotë:
Shkëlqimi dhe Rënia e Shokut Kurti: Si u ngrit me protesta studentore dhe po bie me censurë mediatike.
Urime të përzemërta Albin Kurtit për një nga “sukseset” më madhore të qeverisjes së tij: Kosova ka rënë 24 vende në Indeksin Botëror të Lirisë së Shtypit, duke u renditur në pozitën më të ulët në një dekadë – vendi i 99-të, afër Mozambikut, Angolës dhe Mongolisë. Një “sukses” i padiskutueshëm për një qeveri që dikur premtonte transparencë, llogaridhënie dhe respekt për fjalën e lirë.
Ky nuk është thjesht ndryshim radikal i një renditjeje, por është një përmbushje e arritje ideologjike. Albin Kurti ka hequr këmishën ushtarake të Mao Ce Dunit e Che Guevarës, por nuk ka hequr dorë nga flamuri i dikurshëm i revolucionit. Sot, i veshur me kravatë dhe kostum institucional, me xhipa të zinj dhe një shpurë truprojash që edhe Gadafi do t’ia kishte zili, ai ka arritur pikërisht atë që shumë liderë autokratë të vjetër ëndërronin ta kishin në zemër të Evropës: një shtet që ka më pak pyetje nga gazetarët e më shumë duartrokitje të masave.
Liria e shtypit në Kosovë është rrëzuar jo rastësisht, por si rezultat i një filozofie të re sundimi: sulme të hapura ndaj gazetarëve, akuza për “bashkëpunim me armikun”, vëzhgim dhe frikësim të reporterëve, miratim i ligjeve që kufizojnë median, bojkot i portaleve të pakontrolluara nga qeveria dhe paditë e famshme që përdoren si mjete presioni për të mbyllur gojën.
Dikur Kosova konsiderohej kampione e rajonit për lirinë e medias. Sot është vendi i fundit në Ballkan dhe më poshtë se Serbia, duke treguar se autokracia nuk ka nevojë për diktatorë me uniformë. Mjafton një tribunë, një filtër patriotik dhe një zë i vetëm që flet pa u ndalur, ndërsa të tjerët mësohen të heshtin ose të rrijnë në pritje të lejes për të folur.
E për të kompletuar këtë atmosferë, nuk mungon as lukunia dixhitale e ndjekësve besnikë, që thurrin lavde në komente, shpërndajnë me përkushtim çdo fjalim, dhe lëshojnë gjuhën harbute të linçimit ndaj çdo zëri ndryshe që guxon të bëjë pyetje apo të shprehë dyshim. Sepse në republikën e një zëri të vetëm të udhëheqësit të lavdishëm Kurti, edhe rrjetet sociale kanë rregullin e vet të artë: ose duartroket, ose denoncohesh.
Urime, Albin! E nise karrierën publike si lider studentor frymëzues që ngrinte zërin në emër të lirisë, dhe po e mbyll si lider që po bllokon vetë lirinë për të pasur një zë. Ky është ndoshta transformimi më i suksesshëm politik në Ballkanin e pasluftës, që plotëson Republikën e Vetë-Pa-Vërtetësisë, ku gazetarët zëvendësohen me zëdhënës, pyetjet me brohorima, dhe Kosova shndërrohet nga një shtet i çliruar nga tirania në një “shtet të çliruar nga pyetjet e bezdisshme” të mediave të “padëshiruara”.
Urime të përzemërta për votuesit e panumërt pseudo-urbano-kozmopolitë të Prishtinës dhe qyteteve të tjera Kosovës, të cilët, pasi e shijuan për 5 vite Albinin në pushtet, vendosën sivjet, me bindje të hekurt: hajde edhe njëherë, se nuk na mjaftoi!
Bravo edhe për diasporën tonë të ndritur, që, edhe pse jeton në zemër të Perëndimit, në demokracitë më të zhvilluara, nuk ka pësuar asnjë shenjë nga jetesa atje dhe ka mbetur imune ndaj koncepteve si liria e shtypit, institucionet e pavarura apo ndarja e pushteteve.
Sa bukur që paskeni jetuar në vendet e BE-së e NATO-s, vetëm për ta votuar autokracinë si një suvenir nostalgjik nga vendlindja. Me zellin tuaj të pashuar patriotik, që shpërthen nga çdo status në Facebook apo nga fletë-votimi, ia keni dalë ta ktheni Kosovën nën Serbi — të paktën për nga renditja e lirisë së fjalës.
