Kur një rrëshqitje masive dheu e bllokoi lumin Hunza, ajo shkatërroi shumë fshatra dhe krijoi një nga liqenet më madhështore në Pakistan. Liqeni Attabad është një rast i rrallë i një bukurie natyrore, e lindur nga fatkeqësia dhe një kujtesë e gjallë e forcës dhe pasojave të natyrës.
Pavarësisht origjinës së tij tragjike, liqeni është bërë një burim i rrallë mundësish ekonomike. Dhjetëra kioska ushqimore, dyqane artizanale dhe ofrues të shërbimeve të lundrimit me varka kanë lindur rreth liqenit, duke sjellë të ardhura për familjet e prekura, ndërsa hotelet më të mëdha marrin me qira tokë nga familjet lokale, duke gjeneruar të ardhura për mbijetesë.
Për një liqen që nuk ishte menduar kurrë të ekzistonte, tani është e vështirë të imagjinohet një udhëtim në Hunza, Pakistan, pa të.
Por një terren i tillë epik vjen me rrezik të ngulitur në çdo shpat. Përgjatë autostradës Karakoram, barrikadat e ndërtuara me dorë dhe vonesat me orë të tëra për shkak të rrëshqitjeve të dheut janë rutinë.
Liqeni që nuk duhet të ekzistonte
Më 4 janar 2010, një rrëshqitje masive dheu bllokoi lumin Hunza për pesë muaj. Deri në fund të janarit, nivelet e ujit po rriteshin me 1.1 m në ditë, sipas të dhënave të NASA-s. Deri në qershor, liqeni i sapoformuar shtrihej 21 km i gjatë dhe më shumë se 100 m i thellë, duke ‘gëlltitur’ fshatin Shishkat dhe duke përmbytur pjesërisht qytetin e Gulmit.
Njëzet persona vdiqën, 6 mijë u zhvendosën dhe një pjesë prej 25 km e autostradës Karakoram u shkatërrua, së bashku me gjashtë ura.
Sot, Liqeni Attabad është një dëshmi që tragjeditë natyrore nuk janë gjithmonë shkatërruese, por mund të rindërtojnë edhe atraksione jo vetëm të bukura për turistët, por edhe të vlefshme për vendasit.
