Jakarta, qyteti me më shumë se 11 milionë banorë, po fundoset më shpejt se sa Venecia — deri në 15 centimetra në vit, ndërkohë që në disa zona shkon deri në 26 centimetra. Në krahasim, Venecia fundoset vetëm 1-2 milimetra në vit. Aktualisht, rreth 40% e Jakarta-s është nën nivelin e detit dhe pritet të jetë pothuajse i zhytur deri në vitin 2050.
Ky qytet gjigand në Azi Juglindore, qendra ekonomike, kulturore dhe politike e Indonezisë, po përballet me një kërcënim të madh nga përmbytjet dhe fundosja e tokës. Arsyeja kryesore? Nxjerrja e tepërt e ujit nga nëndetësitë për të furnizuar më shumë se 11 milionë njerëz, veçanërisht në lagjet më të varfra ku mungon infrastruktura e duhur.
Qeveria ka ndërmarrë masa, duke vendosur rregulla dhe fushata ndërgjegjësuese, por zbatimi i tyre mbetet i dobët. Sondazhet kanë zbuluar mijëra puse ilegale uji që vazhdojnë të përdoren pa asnjë ndëshkim.
Si zgjidhje, është propozuar mbushja e këtyre rezervuarëve nëntokësorë dhe rritja e hapësirave të gjelbëruara për të përmirësuar mbajtjen e ujit, por për momentin qeveria po investon në një projekt madhështor: një mur detar 32 kilometra i gjatë me një kosto prej 40 miliardë dollarësh, i cili do të përfshijë edhe 17 ishuj artificialë në formën e Garudës, zogut mitik që simbolizon Indonezinë.
Ky mur detar do të mbrojë qytetin nga përmbytjet dhe ngritja e nivelit të detit, ndërkohë që në pjesën tjetër të vendit po ndërtohet kryeqyteti i ri, Nusantara, larg qytetit të fundosur dhe në zemër të xhunglës.
Megjithatë, ekspertët paralajmërojnë se projekti mund të dëmtojë ekosistemet detare, të shkaktojë erozion në ishujt përreth dhe të bllokojë ujërat e ndotur në një lagunë toksike. Po ashtu, përfitimet ekonomike të projektit duket se favorizojnë kompanitë private dhe nuk adresojnë shkakun kryesor të fundosjes — nxjerrjen e ujit nga toka.
Nusantara, kryeqyteti i ri, i cili po ndërtohet me synimin për të qenë “i zgjuar” dhe “i gjelbër”, ka gjithashtu sfidat e tij: zhvendosje banorësh indigjenë, dëmtime mjedisore dhe vonesa në ndërtim.
Në fund, historia e Jakarta-s na kujton se zgjidhjet më të mira mund të jenë më të thjeshta: akses më i mirë në ujë të pastër për të gjithë, veçanërisht për më të varfrit, mund të jetë rruga më e sigurt për të shpëtuar qytetin që po fundoset.
