Politikat e mirëorientuara të imigracionit, që sjellin përfitime të prekshme ekonomike dhe sociale, mund të zbusin valën e populizmit dhe të riformësojnë debatin global mbi imigracionin.
Rritja e Kundërshtimit ndaj Imigracionit
Kundërshtimi në rritje ndaj imigracionit po ndryshon dinamikat politike globale. Në vitin 2024, premtimet për politika të ashpra kundër imigracionit i mundësuan Donald Trump një rikthim në Shtëpinë e Bardhë. Gjatë javës së tij të parë në detyrë, Trump shpalli një emergjencë kombëtare në kufirin jugor të SHBA-së, duke intensifikuar bastisjet ndaj bizneseve, kërcënuar me deportime masive dhe anuluar statusin e përkohshëm ligjor për mbi një milion persona. Edhe pse disa votues shprehin rezerva për taktikat e tij ekstreme, politikat e imigracionit të Trump gëzojnë mbështetje më të madhe sesa veprimet e tij në fusha të tjera.
Ky fenomen nuk është unik për SHBA-në. Partitë anti-imigracion kanë fituar popullaritet në mbarë botën. Në Evropë, partitë e ekstremit të djathtë, që bazohen në kritikat ndaj imigrantëve dhe kërkesat për kontrolle më të rrepta kufitare, janë bërë forca politike dominuese. Edhe qeveritë e qendrës së majtë, si ajo e Partisë Laburiste në Mbretërinë e Bashkuar, kanë adoptuar masa më të forta imigracioni për të frenuar ndikimin e të djathtës ekstreme në rritje.
Argumentet Pro dhe Kundër Imigracionit
Mbrojtësit e imigracionit argumentojnë se ai sjell përfitime ekonomike dhe morale. Imigracioni nuk është një lojë me shumë zero: ai mund të nxisë rritjen ekonomike dhe të përmirësojë jetën e atyre që kërkojnë mundësi më të mira. Ata fajësojnë paragjykimet dhe dezinformimin për kundërshtimin ndaj imigracionit, duke kritikuar retorikën që i ngarkon imigrantët me përgjegjësinë për problemet socio-ekonomike. Megjithatë, shqetësimet e qytetarëve janë reale dhe nuk mund të anashkalohen. Ato përfshijnë pyetje praktike për aftësinë e shtetit për të ruajtur rendin, për të garantuar konkurrencë të drejtë në tregun e punës dhe për të siguruar që shërbimet publike dhe strehimi të mos mbingarkohen.
Këto shqetësime nuk nënkuptojnë se politikat e vetme efektive janë ato të ashpra dhe çnjerëzore. Zgjidhja qëndron në kuptimin e shkaqeve të reagimit publik ndaj imigracionit. Shumë qytetarë shqetësohen nga flukset e pamenaxhuara, një problem që rrjedh nga dështimet e politikave, jo nga mungesa e komunikimit efektiv. Pa politika të mirëorientuara që theksojnë përfitimet ekonomike të imigracionit, partitë dhe qëndrimet anti-imigracion do të vazhdojnë të dominojnë.
Jo Thjesht një Lojë Numrash
Shumë qeveri i përgjigjen reagimeve anti-imigracion duke vendosur objektiva numerikë, si synimi i Mbretërisë së Bashkuar për uljen e “migrimit neto”. Kjo qasje e redukton imigracionin në një çështje numrash, duke supozuar se publiku dëshiron thjesht më pak imigrantë. Por hulumtimet tregojnë se kundërshtimi ndaj imigracionit nuk lidhet drejtpërdrejt me numrin e imigrantëve. Për shembull, ardhja e dhjetëra mijëra azilkërkuesve në New York City në 2022 shkaktoi polemika të forta, ndërsa pritja e miliona ukrainasve në BE pas pushtimit rus të 2022-shit u prit me më pak rezistencë. Kjo tregon se qëndrimet publike varen më shumë nga perceptimi i përfitimeve të imigracionit sesa nga shifrat.
Shumica e votuesve në demokracitë e zhvilluara nuk kanë qëndrime fikse ndaj imigracionit. Vetëm 10-20% mbështesin mbylljen totale të kufijve ose hapjen e tyre të pakushtëzuar. Për të tjerët, qëndrimet varen nga besimi se imigrantët sjellin dobi për shoqërinë dhe nga detajet e politikave të propozuara. Kur imigrantët perceptohen si kontribuues për ekonominë dhe komunitetin, publiku është më i prirur të mbështesë imigracionin dhe të refuzojë politikat e ashpra.
Politikat e Synuara për Sukses
Hulumtimet tregojnë se politikat që fokusohen në përfitimet ekonomike, si tërheqja e profesionistëve të kualifikuar për të plotësuar mungesat në fuqinë punëtore, gëzojnë mbështetje të gjerë. Për shembull, një shumicë e amerikanëve, përfshirë mbështetësit e Trump, favorizojnë imigracionin e profesionistëve të aftë që forcojnë avantazhin teknologjik të SHBA-së. Në Mbretërinë e Bashkuar, qytetarët janë më të hapur ndaj imigracionit kur besojnë se ai sjell përfitime për vendin.
Megjithatë, mungesa e koherencës në politikat aktuale ka krijuar mosbesim të gjerë. Në SHBA, sistemi i imigracionit është i ndërlikuar dhe i keqmenaxhuar, duke e bërë të vështirë për votuesit të besojnë se imigracioni mund të jetë në interesin publik. Përpjekjet e Kongresit për të negociuar zgjidhje dypartiake, si shkëmbimi i shtetësisë për siguri kufitare, kanë dështuar të kënaqin këdo, duke e bërë debatin për imigracionin gjithnjë e më toksik.
Një Rrëfim për Dy Vende
Politikat e imigracionit të orientuara drejt nevojave ekonomike mund të ndryshojnë perceptimet publike. Suedia, për shembull, ka mirëpritur qindra mijëra refugjatë dhe të afërmit e tyre pa u fokusuar në aftësitë e tyre, duke nxitur tensione sociale dhe rritjen e partive anti-imigracion si Demokratët Suedezë. Incidentet e dhunës në lagjet e emigrantëve dhe presioni mbi shtetin e mirëqenies kanë ushqyer perceptimin se imigracioni është i pamenaxhueshëm.
Në kontrast, Kanadaja ka ndërtuar një sistem imigracioni të bazuar në pikë, që i jep përparësi aftësive të nevojshme për ekonominë. Ky sistem transparent, i fokusuar në arsim dhe kërkesat rajonale për punë, ka ruajtur besimin e publikut, pavarësisht normave të larta të imigracionit për frymë. Si rezultat, partitë anti-imigracion kanë pak ndikim në politikën kombëtare kanadeze.
Politika të Synuara dhe Transparente
Një sistem imigracioni i bazuar në pikë, si ai i Kanadasë, mund të duket i ftohtë, por është efektiv për të ndërtuar mbështetje publike. Politikat që adresojnë nevojat kombëtare, si mungesat e fuqisë punëtore ose rigjallërimi i rajoneve në vështirësi, fitojnë më shumë mbështetje sesa ato të bazuara vetëm në motive humanitare. Për shembull, Gjermania ka adoptuar një sistem të ngjashëm me atë të Kanadasë, duke rritur vizat për punëtorë të kualifikuar me 10% në 2024.
Politikat rajonale mund të jenë gjithashtu efektive. Shtetet e SHBA-së mund të lëshojnë viza për punëtorë me aftësi të nevojshme, si infermierët në Michigan ose kujdestarët për të moshuarit në Minesota. Programe si ai i Kandidatëve Provincialë të Kanadasë ose Vizat Rajonale të Australisë ofrojnë modele të suksesshme. Partneritetet dypalëshe, si ato të Australisë me Korenë e Jugut, mund të përshpejtojnë vizat për punëtorët në sektorë me mungesa, si kujdesi shëndetësor ose inteligjenca artificiale.
Rruga përpara
Për të fituar debatin mbi imigracionin, qeveritë duhet të hartojnë politika që adresojnë shqetësimet praktike të qytetarëve dhe demonstrojnë përfitime të qarta ekonomike dhe sociale. Kjo përfshin menaxhimin e flukseve të imigrantëve, garantimin e konkurrencës së drejtë në tregun e punës dhe sigurimin e burimeve për shërbimet publike. Politikat e synuara, si ato të bazuara në pikë ose nevojat rajonale, ndihmojnë votuesit të shohin imigracionin si një forcë pozitive.
Për refugjatët dhe personat e zhvendosur, politikat duhet të kombinojnë ndihmën humanitare me integrimin e shpejtë në tregun e punës, duke përfshirë komunitetet dhe kompanitë private në sponsorizime. Kjo qasje ndërton vullnet të mirë publik dhe redukton hapësirën për retorikën populiste.
Burimi: Alexander Kustov – From the publishers of Foreign Affairs
