Pekini priti të enjten një nga ngjarjet më simbolike për marrëdhëniet ndërkombëtare: samitin BE-Kinë, që këtë vit përkon me 50-vjetorin e vendosjes së marrëdhënieve diplomatike mes palëve. Por pavarësisht rëndësisë historike të këtij jubileu, pritjet për rezultate konkrete janë të ulëta, për shkak të tensioneve të vazhdueshme politike mes Brukselit dhe Pekinit.
Në samitin e 25-të BE-Kinë morën pjesë Presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, dhe Presidenti i Këshillit Evropian, Antonio Costa, të cilët u takuan me Presidentin kinez Xi Jinping dhe Kryeministrin Li Qiang. Takimi u zhvillua në kryeqytetin kinez, pavarësisht paqartësive në organizim që e ndoqën ngjarjen në ditët paraprake.
Fillimisht ishte parashikuar që samiti të mbahej në Bruksel dhe të zgjaste dy ditë, por sipas “The Financial Times”, Presidenti Xi refuzoi ftesën evropiane, duke e bërë të paqartë deri në ditët e fundit nëse do të merrte pjesë në mënyrë aktive në takim. Vetëm këtë javë, Ministria e Punëve të Jashtme e Kinës konfirmoi zyrtarisht pjesëmarrjen e udhëheqësve në këtë samit njëditor.
Megjithatë, Pekini e konsideron këtë samit si një mundësi për të rihapur dialogun me Bashkimin Evropian dhe për të rikthyer një klimë bashkëpunimi. Marina Rudyak, profesoreshë në Institutin e Studimeve Kineze në Universitetin e Heidelbergut, u shpreh për Al Jazeera se “pala kineze vazhdimisht i qaset këtij dialogu me qëndrimin ‘të normalizojmë marrëdhëniet, të përqendrohemi në bashkëpunim pragmatik dhe të menaxhojmë mosmarrëveshjet me kujdes'”.
Në prag të samitit, mediat shtetërore kineze publikuan analiza pozitive për marrëdhëniet BE-Kinë, ndërsa zëdhënësi i Ministrisë së Jashtme, Guo Jiakun, i përshkroi ato si “një nga marrëdhëniet dypalëshe më me ndikim në botë”.
Guo nënvizoi se marrëdhënia është në një “pikë kritike”, ku duhet ndërtuar mbi sukseset e së kaluarës dhe të hapet një kapitull i ri në sfondin e sfidave të reja globale. Ai theksoi se marrëdhënia Kinë-BE përballet me një peizazh ndërkombëtar gjithnjë e më kompleks, të dominuar nga “unilateralizmi dhe proteksionizmi në rritje”.
Samiti u zhvillua në një kohë kur BE-ja ka rritur presionin ndaj Kinës për çështje tregtare, të drejtave të njeriut dhe marrëdhënieve me Rusinë, ndërsa Pekini kërkon një rivendosje të ekuilibrave në raport me Evropën, në një botë gjithnjë e më të fragmentuar gjeopolitikisht.
