Vizitorët e Parisit gjatë verës mund të shohin Kullën Eiffel pak më të lartë se zakonisht, falë një fenomeni natyror të quajtur zgjerim termik. Monumenti i famshëm, i projektuar nga ekipi i Gustave Eiffel në vitin 1884 dhe i përfunduar për Panairin Botëror të vitit 1889, nuk ka asnjëherë të njëjtën lartësi gjatë gjithë vitit.
Ekspertët shpjegojnë se gjatë ditëve më të nxehta, hekuri dhe çeliku i strukturës zgjaten disa centimetra për shkak të ngrohjes nga dielli, ndërsa në dimër tkurren. Arkitekti dhe profesori Federico de Isidro Gordejuela thekson se kjo rritje sezonale është mjaft e madhe për të zhvendosur majën e kullës mbi lartësinë e saj origjinale.
Sipas llogaritjeve, për shkak të temperaturave që në Paris variojnë nga -20°C në dimër deri afër 40°C në verë, lartësia e kullës mund të ndryshojë nga 12 deri në 15 centimetra. Në teori, zgjerimi maksimal mund të arrijë deri në 36 centimetra.
Ky fenomen nuk ndikon vetëm në lartësi: ngrohja e pabarabartë nga njëra anë bën që kulla të anohet lehtësisht drejt anës së ndriçuar nga dielli, përpara se të rikthehet në pozicionin e saj pas rënies së temperaturës gjatë natës.
Inxhinierët e konsiderojnë këtë një shembull të gjallë të fizikës së përditshme, ku e njëjta formulë që vlen për ura, viadukte dhe shina hekurudhore, manifestohet në mënyrë spektakolare tek simboli më ikonik i Parisit.
