Disa do të thoshin se studentët duhet dashur sepse bëjnë punën e vështirë që ne nuk e bëjmë. Ata pastrojnë jetën e tyre, siç do të thoshte këngëtari Arsen, dhe duke bërë këtë, heqin edhe mbeturinat tona – ato që na mbesin në zyra, kafene, institucione, trupin, mendjen dhe shpirtin tonë.
Studentët duhen dashur edhe kur gabojnë. Jo sepse janë fëmijët tanë – ata janë fëmijë të prindërve të tyre, dhe shpesh edhe edukojnë vetveten. Jo sepse janë të përsosur – sepse nuk janë; por gabimet e tyre janë më të vogla se sa gjërat e mëdha që arrijnë të bëjnë. Nuk duhet t’i duam as thjesht sepse janë “e ardhmja jonë” – ata janë e ardhmja e tyre. Ne tonën e kemi jetuar.
Studentët, me veprimet e tyre, pastrojnë edhe atë që është e kalbur në shoqëri. Edhe kur janë tepër të drejtë dhe kritikë ndaj gjithçkaje, nuk janë të dhunshëm. Ata nuk përhapin frikë, por e ndalin atë. Vetëm ata që kanë frikë nga e panjohura ndihen të kërcënuar nga studentët. Dhe ata zakonisht janë njerëz të pushtetit ose pranë tij.
Studentët e kanë bërë realitet një parullë të famshme të viteve ‘68: “Të jemi realistë, të kërkojmë të pamundurën!” – që dikur dukej si një ëndërr naive, por sot ata e bëjnë të prekshme.
Studentët me veprimet e tyre u japin zë atyre që heshtin, i ngrenë njerëzit mbi mesataren, dhe shpesh ndikojnë që edhe profesorët më të dobët të përmirësohen. Ata nuk janë të përsosur – kanë bërë edhe gabime: janë izoluar vetë, kanë qenë ndonjëherë të mbyllur për të tjerët, nuk kanë pasur gjithmonë besim në sistemin demokratik dhe ndonjëherë kanë pasur pritshmëri joreale. Por të gjitha këto janë pjesë e rrugës së tyre për të ndryshuar gjërat.
Madje edhe veprimet e tyre që duken si “gabime” janë të rëndësishme – sepse nuk dëmtojnë askënd, përveç atyre që kanë frikë nga ndryshimi.
Prandaj, studentët duhen dashur.
Sepse zemra e tyre rebelon nga dashuria, jo nga interesi. Këtë nuk e kupton politikani i zakonshëm, as këtu, as në botë. Dhe pikërisht kjo i tremb ata. Studentët bëjnë atë që politikanët nuk mund ose nuk duan ta bëjnë.
Dashuria është liri. Edhe anasjelltas – liria është dashuri.
Nuk mund të ikim gjithmonë prej tyre. Herët a vonë, do të na gjejnë.
Si një fat që nuk shmanget dot.
