Një studim i ri, botuar në numrin e tetorit 2024 të revistës Science, sugjeron se dashuria jonë për ushqimet me niseshte mund të ketë rrënjë që shkojnë më shumë se 800,000 vjet më parë. Studiuesit kanë analizuar gjenet që kontrollojnë aftësinë tonë për të tretur niseshtenë dhe kanë zbuluar diçka të rëndësishme rreth gjenit AMI1. Ky gjen rregullon prodhimin e amilazës – një enzimë që ndihmon në zbërthimin e niseshtës në sheqer. Sa më shumë kopje të gjenit AMI1 të kemi, aq më shumë amilazë prodhojmë, gjë që mund të ndikojë në prirjen tonë për të konsumuar ushqime si buka.
Një Obsesion i Lashtë me Karbohidratet
Pse është kaq i rëndësishëm gjeni AMI1? Ky studim shpjegon se AMI1 nuk ndikon vetëm në zbërthimin e niseshtës, por edhe në mënyrën se si i shijojmë ushqimet me niseshte. Kur kafshojmë një copë bukë të ngrohtë ose një briosh të butë, aktivizojmë një prirje gjenetike të trashëguar që nga kohërat e lashta. Paraardhësit tanë gjuetarë-mbledhës, të cilët endeshin në Euroazi para se bujqësia të bëhej normë, kishin mesatarisht katër deri në tetë kopje të gjenit AMI1. Ky avantazh gjenetik i ndihmonte të nxirrnin më shumë energji nga ushqimet që konsumonin, duke u dhënë atyre një mundësi më të mirë për mbijetesë në kushte të vështira.
Çfarë Do të Thotë kjo për Adhuruesit e Karbohidrateve?
Nëse e keni të vështirë të shtypni dëshirën për pasta edhe kur ndjekni një dietë të rreptë, gjenet tuaja mund të jenë programuar evolucionarisht për të favorizuar konsumimin e karbohidrateve. Individët me më shumë kopje të gjenit AMI1 kanë aftësi më të mira për të tretur niseshtenë dhe për të përftuar më shumë energji prej saj – një avantazh që u shërbente paraardhësve tanë të lashtë.
Ky hulumtim i ri ndihmon të kuptojmë më mirë metabolizmin tonë dhe arsyen pse disa njerëz kanë një dëshirë të fortë për karbohidrate, një tendencë që ndoshta e kemi trashëguar për t’u përshtatur më mirë me nevojat tona të mbijetesës.
